Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΗΣ ΜΗΛΟΥ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΗΣ ΜΗΛΟΥ

Eπιμέλεια: Ιωάννα Φατούρου

 

Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα πολύ γνωστό μαρμάρινο άγαλμα, της ελληνιστικής εποχής, το οποίο βρέθηκε την άνοιξη του 1820 σε αγροτική περιοχή της Mήλου, σε θέση αρχαίου οικισμού, από έναν αγρότη που λεγόταν κατά πάσα πιθανότητα Θεόδωρος ή Γεώργιος Κεντρωτάς. Το άγαλμα, που βρέθηκε σε πάνω από 6 χωριστά κομμάτια, κατέληξε ένα χρόνο αργότερα στο Μουσείο του Λούβρου, όπου και εκτίθεται μέχρι σήμερα. Στο μουσείο της Μήλου υπάρχει ένα πιστό αντίγραφό του, το οποίο έστειλε αργότερα ως δωρεά το Λούβρο.

                                      

Η Αφροδίτη της Μήλου είναι από Παριανό μάρμαρο και έχει ύψος 2,02 μ. Χρονολογείται γύρω στο 100 π.Χ. και παριστάνει την Αφροδίτη. Βρέθηκε ακρωτηριασμένο και εικάζεται πως η θεά στο αριστερό της χέρι κρατούσε μήλο ή καθρέφτη ή ότι με τα δύο χέρια της κρατούσε την ασπίδα του Άρη. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι δεν έκανε τίποτε από αυτά και ότι ήταν έτοιμη να λουστεί. Για τα χέρια της υπάρχει ο μύθος ότι έσπασαν πάνω σε καβγά Γάλλων αρχαιολόγων και Ελλήνων κατά τη μεταφορά του αγάλματος, αλλά αυτό δεν ευσταθεί γιατί το έργο είχε βρεθεί εξαρχής δίχως τα χέρια. Εκείνο που πιθανόν αληθεύει είναι ότι τμήματα των χεριών είχαν βρεθεί σε διάφορα σημεία και ότι το αριστερό κρατούσε μήλο, αλλά χάθηκε κατά τη μεταφορά ή ότι επάνω στη συμπλοκή (η οποία όντως συνέβη για την απόκτησή της), κάποια από αυτά τα κομμάτια που συνόδευαν το γλυπτό (όπως το αριστερό χέρι) έπεσαν στη θάλασσα από τα βράχια και χάθηκαν για πάντα.

Η Αφροδίτη της Μήλου θεωρείται ένα καταπληκτικό έργο της ελληνιστικής τέχνης, συνδυάζοντας αρμονικά τη γυναικεία ομορφιά και θηλυκότητα. Χρονολογείται γύρω στον 1ο αιώνα π.Χ. Άλλοτε θεωρείτο έργο του Πραξιτέλη, σήμερα όμως είναι σαφές ότι ο δημιουργός της είναι άλλος. Είναι σήμα κατατεθέν της Μήλου ή προσδιοριστικό στοιχείο του τουρισμού της και οπωσδήποτε ένα από τα σημαντικότερα αποκτήματα του Λούβρου.

Η Αφροδίτη της Μήλου ,όπως είπαμε και στο μάθημα της Ιστορίας (Κεφ.10) για την «οδύσσεια» των τεσσάρων αλόγων του Λυσσίπου, μοιάζει με την «οδύσσεια» και άλλων έργων τέχνης, τα οποία μεταφέρθηκαν βίαια σε περιόδους κατάκτησης, από την Ελλάδα σε άλλες χώρες και σήμερα στολίζουν τα μουσεία των χωρών αυτών. Τέτοια έργα τέχνης είναι τα γλυπτά του Παρθενώνα, που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείου του Λονδίνου και η Νίκη της Σαμοθράκης που βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου μαζί με την Αφροδίτη της Μήλου. Τα έργα τέχνης μιας χώρας είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ιστορίας της και του πολιτισμού της και γι’ αυτό πρέπει να βρίσκονται στον τόπο όπου γεννήθηκαν. Οι χώρες που κατά καιρούς έχουν γίνει αποδέκτες έργων τέχνης άλλης χώρας θα πρέπει να τα επιστρέψουν στη γενέτειρά τους ως μνημεία της πολιτιστικής της κληρονομιάς.

Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki