ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

Ἡ τελευταία κρίση τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Χριστὸς βρίσκεται στὴν Ἱεροσαλήμ. Τὴν Κυριακὴ μπῆκε θριαμβευτικὰ μέσα στὴν μεγάλη πόλη. Ὁ λαὸς τὸν ὑποδέχτηκε σὰν πραγματικὸ βασιλιὰ φωνάζοντας: Ὡσαννὰ στὸν υἱὸ τοῦ Δαυΐδ. Οἱ γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι βλέποντας τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ λαοῦ, θύμωναν κι ἔλεγαν: Τὸ βλέπετε πὼς τίποτα καλὸ δὲν κάναμε; Νά, ὁ λαὸς τρέχει πίσω του. 

Ὁ Χριστὸς ὅλες τὶς μέρες πήγαινε στὸ ναὸ κι ἐκεῖ δίδασκε τὸ λαὸ. Καταλάβαινε πὼς ἡ τελευταία του ὥρα ἔφτανε γι’ αὐτὸ μιλοῦσε μὲ γλώσσα αὐστηρὴ πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους, τοὺς νομοδιδασκάλους καὶ γενικὰ πρὸς κάθε διαβασμένο. Στιγμάτιζε τὴν ὑποκρισία τους, τὸ φθόνο τους καὶ τὶς ἁμαρτίες τους. Ἔδωσε καὶ στοὺς μαθητές του τὶς τελευταῖες του ὑποθῆκες, τὶς τελευταῖες του παραγγελίες καὶ στὸ τέλος τοὺς μίλησε τί θὰ κάμη σὰν ξαναγυρίση κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς τελευταίας του κρίσης. 

Εἶπεν ὁ Κύριος. Ὅταν ἔλθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέσα στὴ δόξα του κι ὅλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μαζί του, τότε θὰ καθίση πάνω στὸ λαμπρὸ θρόνο του,

καὶ θὰ μαζευτοῦν τὰ ἔθνη ὅλα ἐμπρὸς του καὶ θὰ χωρίση τοὺς ἀνθρώπους μεταξὺ τους ὅπως ὁ βοσκὸς χωρὶζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ γίδια.

καὶ τὰ πρόβατα θὰ βάλη δεξιά του καὶ τὰ γίδια ἀριστερά.

Τότε ὁ βασιλιὰς θὰ πῆ στοὺς δεξιά του. Ἐλᾶτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατέρα μου κληρονομῆστε τὴ βασιλεία ποὺ σᾶς ἑτοιμάστηκε ἀπὸ τὸ θεμελίωμα τοῦ κόσμου.

Γιατὶ πείνασα καὶ μοῦ δώσατε νὰ φάω, δίψασα καὶ μὲ ποτίσατε, ξένος ἤμουν καὶ μὲ περιμαζέψατε,

γυμνὸς καὶ μὲ ντύσατε, ἀρρώστησα καὶ μὲ ἐπισκεφθήκατε· στὴ φυλακὴ ἤμουν κι ἤρθατε νὰ μὲ δῆτε.

Τότε θὰ τοῦ ἀποκριθοῦν οἱ δίκαιοι καὶ θὰ τοῦ ποῦν. Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε πεινασμένο καὶ σὲ θρέψαμε; ἤ διψασμένο καὶ σὲ ποτίσαμε!

Καὶ πότε σὲ εἴδαμε ξένο καὶ σὲ περιμαζέψαμε ἤ γυμνὸ καὶ σὲ ντύσαμε;

Καὶ πότε σὲ εἴδαμε ἄρρωστο ἢ σὲ φυλακὴ καὶ ἤρθαμε νὰ σὲ ἐπισκεφθοῦμε;

Κι ὁ βασιλιὰς θ’ ἀπαντήση καὶ θὰ τοὺς πῆ: ἀληθινὰ σᾶς λέγω, ὅσα κάνατε σ’ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μου τούτους τοὺς δυστυχεῖς, σ’ ἐμένα τὰ κάνατε.

Τότε θὰ πῆ καὶ στοὺς ἀριστερά, πηγαίνετε ἀπὸ μένα, καταραμένοι, στὴ φωτιὰ τὴν αἰώνια τὴν ἑτοιμασμένη γιὰ τὸ διάβολο καὶ τοὺς ἀγγέλους του.

Γιατὶ πείνασα καὶ δὲ μοῦ δώσατε νὰ φάω, δίψασα καὶ δὲ μὲ ποτίσατε,

ξένος ἤμουν καὶ δὲ μὲ περιμαζέψατε, γυμνὸς καὶ δὲ μὲ ντύσατε, ἄρρωστος καὶ στὴ φυλακὴ καὶ δὲ μὲ ἐπισκεφθήκατε.

Τότε θὰ τοῦ ἀποκριθοῦν κι αὐτοὶ καὶ θὰ ποῦν Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε πεινασμένο ἤ διψασμένο ἢ ξένο ἢ γυμνὸ ἢ ἄρρωστο ἢ σὲ φυλακή, καὶ δὲ σὲ ἐπισκεφθήκαμε;

Τότε θὰ τοὺς ἀπαντήση καὶ θὰ πῆ: ἀληθινὰ σᾶς λέγω, ἐφόσον δὲ δώσατε σ᾽ ἕναν ἀπὸ τούτους τοὺς δυστυχισμένους, οὔτε ἐμένα δὲ μοῦ δώσατε.

Καὶ θὰ πᾶνε αὐτοὶ σὲ κόλαση παντοτινή, ἀλλὰ οἱ δίκαιοι σὲ ζωὴ παντοτινή.

Ρητό: «Οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει» (ψαλμ. αʹ, 5) . 

Tο κείμενο

Ἑκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον (κεφ. κε´, 36 - 46).

Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅταν δὲ ἔλθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῆ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ’ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ,

καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ’ ἀλλήλων, ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων,

καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν καὶ τὰ πρόβατα θὰ βάλη δεξιά του καὶ αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. τὰ γίδια ἀριστερά.

Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.

Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψασα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με,

γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με.

Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι, λέγοντες· Κύριε, πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν ἤ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;

Πότε δὲ σὲ εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἤ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν;

Πότε δὲ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἤ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε;

Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.

Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ.

Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψασα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνήγαγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.

Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· Κύριε πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα ἤ διψῶντα ἤ ξένον ἤ γυμνὸν ἤ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;

Τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε.

Καὶ ἀπελεύσονται οὖτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.