27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 - ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

Ήταν 08.45 το πρωί της 27.04.1941 όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Αθήνα. Απόσπασμα αυτών ανεβαίνει στην Ακρόπολη όπου ένα παλικάρι 21 ετών είναι ο ξάγρυπνος φρουρός του εθνικού μας συμβόλου.

Nα κατεβάσει την σημαία, τον διατάζουν.

ΟΧΙ, τους απαντά.

Ακίνητος παραμένει στην θέση του και απλά παρατηρεί τον Γερμανό στρατιώτη που την κατεβάζει, την διπλώνει ευλαβικά, όπως απαιτεί το ναζιστικό πρωτόκολλο και την παραδίνει στα χέρια του Κωνσταντίνου Κουκίδη.

Για λίγα μόνο δευτερόλεπτα παρατηρεί την σημαία στα χέρια του. Χωρίς έκφραση στο πρόσωπό του, σιγά – σιγά την ξεδιπλώνει, καλύπτει με αυτήν το σώμα του και τρέχει προς τον γκρεμό.

Μπροστά στα ματιά δεκάδων Γερμανών ο νεαρός Εύζωνας τσακίζεται πάνω στα βράχια σε 60 μέτρα βάθος. Όσοι έτρεξαν στην άκρη του γκρεμού αντίκρισαν το κορμί του καλυμμένο με αίμα και με το γαλανόλευκο σάβανο που είχε διαλέξει χωρίς δισταγμό.

Οι Γερμανοί προσπάθησαν να συγκαλύψουν το γεγονός, να αποδώσουν τον θάνατό του σε δήθεν έμφραγμα, αλλά οι ίδιοι οι παραβρισκόμενοι Γερμανοί φαντάροι και λοχαγοί δεν κατάφεραν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό.

Ήταν φανερό πως τέτοια θυσία άξιζε ακόμη και τον δικό τους σεβασμό. Και όπως όλα δείχνουν ακόμη και σήμερα γίνεται λόγος στην Γερμανία για το παλικάρι αυτό. 

Σήμερα, στους πρόποδες της Ακρόπολης υπάρχει ένα μνημείο που έχει στηθεί στην μνήμη αυτού του υπέροχου Έλληνα. Κάθε χρόνο η Πανελλήνια Ένωση Ποντίων Αξιωματικών φροντίζει για το μνημόσυνό του, αλλά τίποτα άλλο δεν έχει γίνει από την Πολιτεία για να παραμείνει αιώνια η μνήμη αυτού του παλικαριού.

Μια θέση στα βιβλία ιστορίας ως ελάχιστος φόρος τιμής. Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά για τους ξεχασμένους μας ήρωες. Δεν ωφελεί όμως να τα γράψω εγώ.

Εδώ όμως πρέπει να καταγραφούν τα ονόματα των παιδιών αυτών στα ιστορικά βιβλία για να μην ξεχάσουμε ποτέ.

Το άλμα των γενναίων Σουλιωτισσών από τον Ζάλογγο έμεινε για πάντα στην ιστορία, όμως το μοιραίο βήμα του Κωνσταντίνου Κουκίδη προς τον θάνατο αγνοήθηκε για πάνω από 68 χρόνια.

Η Ακρόπολη αν μη τι άλλο αντιπροσωπεύει την Ελλάδα και θα περίμενε κανείς η θυσία του Κωνσταντίνου Κουκίδη να είναι σημείο αναφοράς για τις επόμενες γενιές. Αντί αυτού όμως, πέρασε απαρατήρητος ο θάνατος ενός παλικαριού με την γενναιότητα ενός Κολοκοτρώνη και τόσων άλλων αγωνιστών μας. Και όμως μέχρι προσφάτως, εκεί στα Αναφιώτικα, κάτω από την Ακρόπολη, ζούσαν μάρτυρες αυτής της απίστευτης ιστορίας.

Οι Έλληνες Ήρωες είναι φτιαγμένοι από μια άλλη πάστα.Είναι αυτοί που ήρθαν στην ζωή ακριβώς για αυτό τον σκοπό.Καμιά ζωή δεν είναι άσκοπη. Στο ντόμινο της ζωής ο καθένας έχει την θέση του. Οι επιρροές από τον έναν στον άλλο είναι φυσικό επακόλουθο ακόμη και με τους νόμους της φυσικής. Πόσο μάλλον με τους νόμους της ηθικής.

Η θυσία τους είναι η ζωή μας. Η ελευθερία μας, η καλοπέρασή μας. Tα παλικάρια αυτά είναι η ίδια η Ελλάδα και ως εκ τούτου δεν πρέπει να τα απαρνηθούμε. Πρέπει να ονομάσουμε δρόμους με τα ονόματά τους, να τιμήσουμε αίθουσες, ιδρύματα.

Όποιος πιστεύει πως μπορεί να κάνει ό,τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι, είναι πολύ γελασμένος. Είμαστε τόσο πολύ κολλημένοι στην γλυκιά ζωή που ζούμε που δεν θα την θυσιάζαμε με τίποτα. Ξεχνάμε όμως κάτι πολύ σημαντικό. Όλοι αυτοί, οι άγνωστοι ήρωες μας έβαλαν ένα- ένα τα λιθαράκια όπου εμείς σήμερα πατούμε επάνω και ονομάζουμε Ελλάδα. Που μπορούμε να τα σπάμε στα μπουζούκια, να κάνουμε τις βόλτες μας με τα πολυτελή γιοτ και να αγοράζουμε στα καμάρια μας ό,τι ποθεί η καρδιά τους.

Λίγο μετράει φυσικά αν πολλά απ΄ αυτά τα παιδιά δεν ξέρουν τι γιορτάζουμε στις 28 του Οκτώβρη και τα μαργαριτάρια που πετούνε κάθε χρόνο δεν μας τιμάει σαν έθνος. Αν δεν είχε η Ελλάδα τους ήρωές της, θα είχε πάψει προ αιώνες να υπάρχει.

Το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην τους ξεχάσουμε.

Και αυτό γίνεται μόνο μέσω των βιβλίων. Ποτέ δεν είναι αργά να διορθωθεί μια τόσο σημαντική παράλειψη.

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ (ΜΕΡΟΣ Β΄)

1. Γράφω με ψηφία τους αριθμούς:

επτά δέκατα                         ………………….

είκοσι πέντε εκατοστά           …………………                      

οκτώ εκατοστά                     …………………

πεντακόσια χιλιοστά              ………………….

εννέα  χιλιοστά                     ………………….

2.Βάζω τους παρακάτω δεκαδικούς από το μικρότερο στο μεγαλύτερο:

1,07        0,72             2,36             2,38             1,04             1,7     2,4

…………………………………………………………………………………………………………………..

3.Κάνω κάθετα τις πράξεις:

36,4+49,008                        90,001+4,56          85-34,25

7,5Χ3,2                                0,24Χ0,8               1,45Χ0,12

9:5                                      185:4                    165:6

 

4.Να βρεις την περίμετρο και το εμβαδόν:

α) ενός τετραγώνου με πλευρά 5εκ.

β)ενός ορθογωνίου παραλληλογράμμου με πλευρές 3εκ και 4εκ.

γ) ενός ορθογωνίου τριγώνου με κάθετες πλευρές 4εκ. και 6εκ

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ (Α ΄ ΜΕΡΟΣ)

1. Στο παρακάτω κείμενο συμπληρώνω τα κενά:

Ø Τις γωνίες τις μετρώ σε ____________ με ένα όργανο που ονομάζεται ____________ .

Ø Τις γωνίες, ανάλογα με το μέτρο τους, τις χωρίζουμε σε ____________ που ____________ 90^ο , σε ____________ που είναι ____________ από 90^ο , και σε ____________ που είναι ____________ από 90^ο . Η γωνία που είναι 180^ο ονομάζεται ____________ , ενώ η γωνία που είναι 360^ο ονομάζεται ____________ .

Ø Το άθροισμα των γωνιών κάθε τριγώνου είναι ____ ^ο .

Ø Στο ____________ τρίγωνο όλες οι γωνίες του είναι 60^ο .

Ø Τα τρίγωνα, ανάλογα με το μέτρο των γωνιών τους, τα διακρίνουμε σε ____________, ____________ και ____________ . Τα ____________ τρίγωνα έχουν μία γωνία ορθή και δύο γωνίες ____________ . Τα ____________ τρίγωνα έχουν τρεις γωνίες ____________ . Τα ____________ τρίγωνα έχουν μία γωνία ____________ και δύο γωνίες ____________ .

Ø Τα τρίγωνα, ανάλογα με το μέτρο των πλευρών τους, τα διακρίνουμε σε ____________ , ____________ και ____________ . Τα ____________ τρίγωνα έχουν τρεις πλευρές άνισες. Τα ____________ έχουν και τις τρεις πλευρές ίσες. Τα ____________ έχουν δύο πλευρές ίσες.

Ø Δύο ευθείες που τέμνονται έτσι ώστε να σχηματίζουν ορθή γωνία ονομάζονται ____________ . Το κάθετο ευθύγραμμο τμήμα που ξεκινά από μια κορυφή ενός τριγώνου και καταλήγει στην απέναντι πλευρά ονομάζεται ____________ .

2. Αναλύω τους παρακάτω αριθμούς:

αριθμός	ΜΕ 1.000.000	ΕΧ 100.000	ΔΧ 10.000	Χ 1.000	Ε   100	Δ   10	Μ    1
895.710
19.495
999.909
389.000
182

3. Συμπληρώνω τα κενά στον παρακάτω πίνακα:

Αριθμός με ψηφία	Αριθμός με λέξεις και ψηφία (μεικτή γραφή)
125.000	125 χιλιάδες
493.000
	91 χιλιάδες
82.100
	940 χιλιάδες 80 μονάδες
626.000

4. Το βάρος ενός ελέφαντα είναι 5,5 τόνοι. Πόσο είναι το βάρος του σε κιλά;

Απάντηση: ………………………………………………………

5. Βρες τους αριθμούς και γράψ’ τους με ψηφία:

300.000.000+40.000.000+7.000.000+900=_____________________________

50.000.000+9.000.000+80.000+100=__________________________________

43.000.000+400.000+40.000+1.000=__________________________________

7.000.000+60.000+300+40+6=_______________________________________

120.000.000+9.000.000+80.000+5.000+700+8=__________________________

300.000.000+25.000.000+600.000+30.000+300+50=_____________________

6. Κάνε κάθετα τις πράξεις:

α) 77 εκατ. 59 χιλ. 209  +  123 εκατ. 630 χιλ. 57

β) 128 εκατ. 760 + 33 εκατ. 69 χιλ. + 2 εκατ. 100 χιλ. 1

γ) 234 χιλ. 500 + 1 εκατ. 24 χιλ. 34 + 59 χιλ. 127

δ) 2 εκατ. 345 χιλ. – 1 εκατ. 99 χιλ.

ε)  23 εκατ. 66 χιλ. 120 – 127 χιλ. 69

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ!

Σας εύχομαι καλή συνέχεια στις διακοπές σας! 

 

ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ: ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

 

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

ΕΡΓΑΣΙΕΣ

ΕΡΓΑΣΙΑ 1η: Μόλις επιστρέψετε στο σχολείο θα γράψετε "Σκέφτομαι και Γράφω" με θέμα: "Τα θετικά και τα αρνητικά της τηλεόρασης". Οι παρακάτω σημειώσεις θα σας βοηθήσουν να αναπτύξετε το θέμα σας σε ικανοποιητικό βαθμό. Φυσικά, μπορείτε να συμπληρώσετε τις παρακάτω σκέψεις με δικές σας ιδέες!

ΕΡΓΑΣΙΑ 2η: Να διαβάσετε και να παρουσιάσετε στην τάξη ένα αγαπημένο σας παιδικό βιβλίο.

 

Πριν 40 περίπου χρόνια ήρθε στην Ευρώπη μια νέα εφεύρεση, η τηλεόραση, που πραγματικά άλλαξε τη ζωή των ανθρώπων. Δεν κατασκευάστηκε τότε, αλλά αρκετά χρόνια πριν και τελειοποιήθηκε το 1873. Με τον καιρό εξελίχθηκε και δημιουργήθηκε η τηλεόραση που έχουμε σήμερα.

Όταν πρωτοεφευρέθηκε, η τηλεόραση, ήταν ασπρόμαυρη. Όμως από το 1928 άρχισε να γίνεται έγχρωμη , δηλαδή να δείχνει τις εικόνες με ποικιλία χρωμάτων. Αυτό την βοήθησε να αγαπηθεί από τον άνθρωπο καθώς του παρουσίαζε καθετί όπως είναι στην πραγματικότητα, όμως ταυτόχρονα τον έκανε και "δέσμιό της".

Η τηλεόραση ένα από τα βασικά μέσα μαζικής επικοινωνίας (Μ.Μ.Ε) βρίσκεται σήμερα στα σπίτια των περισσοτέρων Ελλήνων, ενώ οι οικογένειες που δεν έχουν αυτή την συσκευή αποτελούν μία μικρή μειοψηφία στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Δεν αποτελεί αξιοπερίεργο το γεγονός πολλά ελληνικά σπίτια να έχουν περισσότερες των μία συσκευές τηλεόρασης.

Θετικά

• ενημερώνει τον άνθρωπο για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο

• ( δελτία ειδήσεων, ενημερωτικές εκπομπές )

• ψυχαγωγεί ( μεταδόσεις μεγάλων γεγονότων όπως οι Ολυμπιακοί αγώνες, σειρών και ψυχαγωγικών εκπομπών )

• μπορεί να βοηθήσει τον ενήλικα και το παιδί να εμπλουτίσουν το λεξιλόγιο τους και να αποκτήσουν γνώσεις άγνωστες μέχρι τότε για αυτούς ( εκπαιδευτική τηλεόραση, ντοκιμαντέρ )

•  ευαισθητοποιεί και κινητοποιεί χιλιάδες ανθρώπους για καλό σκοπό(π. χ. τηλεμαραθώνιος αγάπης κλπ)

• Προβάλλει προϊόντα με στόχο την πώλησή τους.

• Μας φέρνει σε επαφή με άλλα άτομα και άλλους πολιτισμούς.

• Μαθαίνουμε τα έθιμα και τη νοοτροπία των άλλων.

• Καλλιεργούμε την κριτική μας σκέψη, καθώς ακούμε πολλές και  διαφορετικές απόψεις.

Αρνητικά

• εκπέμπει μια δόση ακτινοβολίας που είναι επικίνδυνη για την υγεία των ματιών του ανθρώπου

•     δείχνει μερικές σειρές που διαταράσσουν τον ψυχικό κόσμο του λόγω σκηνών βίας κ.ά. που χρησιμοποιούν για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα

• πολλές από τις εκπομπές που προβάλλονται από αυτήν αποτελούν αρνητικά πρότυπα για τα παιδιά και οτους νέους που τις παρακολουθούν

• Μέσω των χιλιάδων διαφημίσεων που προβάλλονται (40.000 σε ένα χρόνο) γίνεται πραγματική "πλύση εγκεφάλου" στους ανθρώπους, αρκεί να πετύχουν στον σκοπό τους, που συνήθως είναι η πώληση κάποιου προϊόντος κ.λπ.

• Αποξενώνει τους ανθρώπους μεταξύ τους και ταυτόχρονα και την οικογένεια, καθώς υπάρχουν αρκετές τηλεοράσεις σε κάθε σπίτι και ο καθένας αφοσιώνεται μπροστά σε μία συσκευή.

• Παρόλο που η τηλεόραση είναι ένα αγαπητό μέσο ενημέρωσης στον άνθρωπο, δεν του επιτρέπει να ασχοληθεί με άλλα ενδιαφέροντα πράγματα όπως π. χ. το διάβασμα βιβλίων, την εξάσκηση σε κάποιο άθλημα, την επικοινωνία με άλλους ανθρώπους.

• Η τηλεόραση κάνει τους ανθρώπους τεμπέληδες, αφού αρκεί να μείνει κανείς στο σπίτι του και με το πάτημα ενός κουμπιού να διασκεδάσει, να ενημερωθεί ή να δει οτιδήποτε άλλο θέλει χωρίς να κουραστεί ιδιαίτερα.

Σχεδιάγραμμα

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

·         Η τηλεόραση ένα από τα βασικά μέσα μαζικής επικοινωνίας (Μ.Μ.Ε) βρίσκεται σήμερα στα σπίτια των περισσοτέρων Ελλήνων.

·         Όταν πρωτοεφευρέθηκε, η τηλεόραση, ήταν ασπρόμαυρη. Όμως από το 1928 άρχισε να γίνεται έγχρωμη , δηλαδή να δείχνει τις εικόνες με ποικιλία χρωμάτων. Αυτό την βοήθησε να αγαπηθεί από τον άνθρωπο καθώς του παρουσίαζε καθετί όπως είναι στην πραγματικότητα, όμως ταυτόχρονα τον έκανε και "δέσμιό της".

·         Σίγουρα η τηλεόραση έχει και τα καλά της έχει και τα κακά της.

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ:

• Η τηλεόραση μπορεί να είναι ευλογία ή κατάρα.
• Εξαρτάται από τη χρήση που της κάνει ο άνθρωπος αν είναι καλή ή κακή.
• Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της.
• Καλή και κακή χρήση.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

• `Ολοι παραδέχονται τη χρησιμότητα αλλά και τη ζημιά που κάνει.
• Από τον άνθρωπο εξαρτάται η ωφέλιμη χρήση της.
• Είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας.
•  
•  

Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ

   Ο Λάζαρος ήταν στενός φίλος του Χριστού. Κατοικούσε στη Βηθανία, 3 χλμ. περίπου ανατολικά της Ιερουσαλήμ και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία φιλοξένησαν πολλές φορές τον Ιησού στο σπίτι τους στη Βηθανία (Λουκ. 10,38-40, Ιωαν. 12,1-3).

  Κάποια φορά όμως, όπως αναφέρει ο ευαγγελιστής Ιωάννης (Ιω. 11,3), που ο Κύριος βρισκόταν στη Γαλιλαία, έμαθε πως ο φίλος Του ο Λάζαρος ήταν άρρωστος. Του το είχαν διαμηνύσει οι αδελφές του με τούτα τα λόγια: «Κύριε, να, αυτός που τόσο πολύ αγαπάς, είναι άρρωστος».

  Σαν ήκουσε όμως ο Ιησούς τούτο, είπε: «Αυτή η αρρώστια είναι για να φανεί η δόξα του Θεού». Ο Ιησούς όμως καθυστέρησε εσκεμμένα τη μετάβασή του στη Βηθανία (Ιω. 11,6) κι έμεινε εκεί στον τόπο που βρισκόταν ακόμη δύο μέρες. Ύστερα είπε στους μαθητές Του: «Πάμε πάλι στην Ιουδαία».

  Οι μαθητές, που ήξεραν τους κινδύνους που μπορούσε να έχει για τον Δάσκαλό τους ένα τέτοιο ταξίδι, προσπάθησαν να Τον αποτρέψουν από του να το κάμει. «Δάσκαλε, πριν λίγες μέρες οι Ιουδαίοι ζητούσαν να σε λιθοβολήσουν και πάλι θέλεις να πάς εκεί;» (Ιω. 11,8.

  Ο Κύριος πρόσθεσε: «Ο φίλος μας ο Λάζαρος κοιμήθηκε και πρέπει να πάω να τον ξυπνήσω». Οι μαθητές που δεν κατάλαβαν τα λόγια του Ιησού νόμισαν πως ο Λάζαρος είχε κοιμηθεί με τον φυσικό ύπνο και του είπαν: «Κύριε, αν κοιμήθηκε, θα ξυπνήσει μοναχός του. Τι ανάγκη είναι να πάμε εμείς, για να τον ξυπνήσουμε;». Τότε ο Ιησούς τους μίλησε καθαρά και τους είπε: «ο Λάζαρος πέθανε. Και χαίρομαι για σας για να πιστέψετε. Πάμε, λοιπόν προς τον Λάζαρο».

  Στην αμετάθετη αυτή απόφαση του Ιησού να επιστρέψουν στην Ιουδαία, οι μαθητές παρά τους ενδοιασμούς τους πειθάρχησαν.

  Όταν έφθασε στο σπίτι μαζί με τους μαθητές Του, ο Λάζαρος ήταν ήδη νεκρός για τέσσερις ημέρες (Ιω. 11,17).

  Η Μάρθα έτρεξε να τον συναντήσει και αφού Τον προσκύνησε με ευλάβεια, Του είπε με πόνο ψυχής: «Κύριε, αν ήσουνα εδώ ο αδελφός μου δεν θα είχε αποθάνει. Αλλά και τώρα ξέρω, πως ότι ζητήσεις από τον Θεό θα σου το δώσει ο Θεός» (Ιω. 11,21-22). Ο Κύριος της απάντησε «ο αδερφός σου θα αναστηθεί». Αυτή προσθέτει: «Ναι, Κύριε, το ξέρω. Ο αδερφός μου θ” αναστηθεί τότε, που θα γίνει η γενική ανάσταση όλων των νεκρών, στη συντέλεια των αιώνων».

  Ο Κύριος της είπε: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Όποιος πιστεύει σε μένα κι αν αποθάνει θα ζήσει και θα ζήσει αιώνια. Μάρθα, το πιστεύεις αυτό;» (Ιω. 11, 25-26).

  Στα λόγια αυτά του Διδασκάλου της η Μάρθα απάντησε: «Ναι, Κύριε. Από καιρό έχω πιστέψει, ότι Συ είσαι ο Χριστός που προανήγγειλαν οι Προφήτες» (Ιω. 11,27).

  Τότε η Μάρθα πήγε και φώναξε την αδερφή της τη Μαρία ότι ο Κύριος ήρθε. Η Μαρία σηκώθηκε κι έτρεξε, για να συναντήσει τον Κύριο. Τα πλήθη των Ιουδαίων, που βρισκόντουσαν μαζί της στο σπίτι, έσπευσαν κι αυτά να την ακολουθήσουν. Είχαν νομίσει πως η κόρη θα πήγαινε στον τάφο για να κλάψει και την ακολούθησαν. Έτσι σε λίγο κόσμος πολύς συγκεντρώθηκε στον τόπο που βρισκόταν ο Ιησούς. Μόλις η Μαρία αντίκρισε τον Κύριο που με λαχτάρα περίμεναν, σωριάστηκε στα πόδια του και με σπαραγμό ψυχής μόλις μπόρεσε να επαναλάβει της αδελφής της Μάρθας τα λόγια: «Κύριε, αν ήσουνα εδώ δεν θα απέθνησκε ο αδελφός μου».

  Ο πρώτος τάφος του Λαζάρου στη Βηθανία

  Ο Κύριος μπροστά στο ψυχικό δράμα των δύο γυναικών ταράχτηκε και με δυσκολία συγκράτησε τη συγκίνησή Του. Τότε τις ρώτησε: «Που τον έχετε βάλει;» Του έδειξαν τον τάφο. Ο Ιησούς μπροστά στον τάφο του φίλου του Λαζάρου δάκρυσε.

  Ο τάφος εκείνος ήταν ένα σπήλαιο και είχε μια βαριά πέτρα πάνω του. «Σηκώστε την πέτρα» διέταξε ο Ιησούς. Στη διαταγή αυτή του Κυρίου με δειλία τολμά να επέμβει η αδελφή του Λαζάρου η Μάρθα και να του πει: «Κύριε, μυρίζει. Είναι τέσσερις μέρες τώρα που είναι νεκρός» (Ιω. 11,38-39). Στα λόγια της Μάρθας απάντησε ο Ιησούς και της είπε: «Μάρθα, δεν σου είπα, πως αν πιστεύεις, θα δείς τη δόξα του Θεού;».

  Ο Κύριος όρθιος μπροστά στον τάφο με τα μάτια υψωμένα προς τον ουρανό προσευχήθηκε και είπε πριν κάνει το θαύμα: «Πατέρα μου, σ” ευχαριστώ, διότι με άκουσες. Εγώ εγνώριζα πολύ καλά ότι πάντοτε με ακούς. Το εγνώριζα, αλλά το είπα τούτο, για να ακούσει ο λαός που στέκεται εδώ γύρω και να πιστέψουν ότι συ με έχεις στείλει». Κι αφού τα είπε αυτά, με φωνή μεγάλη φώναξε προς τον νεκρό φίλο του: «Λάζαρε, βγες έξω».

  Και ο Λάζαρος που ήδη μύριζε, σαν να ξυπνούσε από βαθύ ύπνο, σηκώθηκε και ολοζώντανος, φασκιωμένος ολόκληρος με τα σάβανα και τα σουδάρια με τα οποία οι Ιουδαίοι συνήθιζαν να περιτυλίγουν τα σώματα των νεκρών τους, αναστημένος βγήκε έξω από τον τάφο (Ιω. 11,40-44).

Το θαύμα του Λαζάρου διαδόθηκε μονομιάς παντού και κόσμος πολύς πίστεψε στον Κύριο. Το θαύμα συνήγειρε τα πλήθη του Εβραϊκού λαού να υποδεχθούν ύστερα από λίγες μέρες τον Χριστό στα Ιεροσόλυμα με τον εξαιρετικό εκείνο ενθουσιασμό, για τον οποίο μας μιλάει το Ευαγγέλιο (Ιω. 11,45).

Ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ

  Η ανάσταση του Λαζάρου και η συγκέντρωση του πλήθους θορύβησε τους αρχιερείς και τους Φαρισαίους, οι οποίοι αποφάσισαν να σκοτώσουν τον Ιησού (Ιω. 11,46-57), αλλά και το Λάζαρο (Ιω. 12,10). Δεν κατόρθωσαν όμως να το πράξουν για το Λάζαρο, τον Ιησού όμως λίγο αργότερα Τον σταύρωσαν.

Έξι ημέρες πριν από το Πάσχα, ο Ιησούς κάθισε σε δείπνο το οποίο δόθηκε γι Αυτόν. Μαζί Του ήταν και ο Λάζαρος (Ιω. 12,1-2), ενώ πλήθος κόσμου είχαν πάει για να δουν όχι μόνο τον Ιησού, αλλά και τον αναστημένο Λάζαρο (Ιω. 12,9).

  Σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο επίσκοπο Κωνσταντίας της Κύπρου (367-403), ο δίκαιος Λάζαρος ήταν τότε 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια μετά την ανάστασή του. Άλλη παράδοση επίσης αναφέρει ότι ο Λάζαρος μετά την ανάστασή του θέλοντας να αποφύγει το μίσος των αρχιερέων κατέφυγε στο Κίτιο της Κύπρου γύρω στο 33 μ.Χ..

  Εδώ τον συνάντησαν οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, όταν μετέβαιναν από τη Σαλαμίνα στην Πάφο, και τον χειροτόνησαν ως πρώτο επίσκοπο Κιτίου, της Εκκλησίας, που ίδρυσε ο ίδιος. Την εκκλησία του Κιτίου εποίμανε με στοργή κι αγάπη δεκαοκτώ περίπου χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του.

  Οι παραδόσεις τον θέλουν σκυθρωπό και αγέλαστο κατά την παρούσα ζωή, και αυτό οφειλόταν στα όσα είχε δει κατά την τετραήμερη παραμονή του στον Άδη. Οι ίδιες παραδόσεις αναφέρουν ότι δε γέλασε ποτέ στη ζωή του παρά μία φορά, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο και σχολίασε αποφθεγματικά: «το ένα χώμα κλέβει το άλλο».

ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΖΑΡΟ

  Άλλη παράδοση συνδέει τον Άγιο με την Αλυκή της Λάρνακας (σημερινή ονομασία του Κιτίου). Στη θέση της Αλυκής υπήρχε τον καιρό του Αγίου ένα μεγάλο αμπέλι. Κάποια φορά που περνούσε ο άγιος από εκεί είδε την γυναίκα – ιδιοκτήτη του αμπελιού να μαζεύει ωραία δροσάτα σταφύλια και να γεμίζει τα κοφίνια της. Κουρασμένος και διψασμένος όπως ήταν ο άγιος σταμάτησε κι απευθυνόμενος στη γυναίκα με καλοσύνη της ζήτησε λίγα σταφύλια. Αυτή όμως σαν είδε τον ξένο, τον κοίταξε με περιφρόνηση και του είπε:

- Πήγαινε στο καλό, άνθρωπε μου. Δεν βλέπεις πως το αμπέλι ξεράθηκε κι έγινε άλας κι εσύ μου ζητάς σταφύλια;

- Αφού το βλέπεις ξερό σαν άλας, ας γίνει άλας απήντησε ο άγιος.

  Κι έτσι όλη εκείνη η έκταση στην οποία βρισκόταν το δροσερό αμπέλι έγινε στη στιγμή μια αλυκή.

  Η παράδοση αυτή επιβεβαιώνεται από τους εργάτες που συλλέγουν το αλάτι. Ισχυρίζονται ότι σκάβοντας βρίσκουν ρίζες και κορμούς αμπελιού. Λέγεται μάλιστα, πως στο μέσο της αλυκής βρίσκεται πηγάδι με γλυκό νερό, γνωστό ως «πηγάδι της «ρκάς» δηλ. της γριάς.

  Ο Συναξαριστής της Κωνσταντινουπόλεως, σχετικά με αυτή την παράδοση, αναφέρει ότι τη λίμνη διεκδικούσαν δύο αδέλφια, οι οποίοι ήρθαν σε έντονη ρήξη για την κατοχή της. Ο Άγιος με την προσευχή του την εξήρανε και έμεινε το αλάτι.

  Στα «Πάτρια» του Αγίου Όρους γίνεται άμεση σύνδεση της Κύπρου και του Αγίου Λαζάρου με τη Θεοτόκο και τον Άθωνα. Η μητέρα του Κυρίου, συνοδευομένη από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ήλθε στο Κίτιο, συνάντησε τον Άγιο Λάζαρο, στον οποίο μάλιστα δώρησε ωμοφόριο και επιμάνικα, ενώ στη συνέχεια επισκέφθηκε τον Άθω.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Ο δεύτερος τάφος του Λαζάρου στην Κύπρο.

 Τελείωσε τον επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. Οι πιστοί τον έκλαψαν και με τιμές τον κήδεψαν σε μια σαρκοφάγο από κυπριακό μάρμαρο στην οποία έγραψαν στην εβραϊκή γλώσσα: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος Χριστού». Πάνω από τη σαρκοφάγο αυτή κτίσθηκε ωραιότατος ναός, που ανακαινίστηκε γύρω στα 1750 μ.Χ..

 Η μνήμη του θαύματος της Αναστάσεως του Λαζάρου γιορτάζεται το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων.

  Η ανακομιδή και μετάθεση του ιερού λειψάνου του αγίου Λαζάρου από το Κίτιο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία τιμάται από την Εκκλησία τη 17ην Οκτωβρίου, έγινε κατά το έτος 890 μ.Χ. μετά από εντολή του αυτοκράτορα Λέοντα Στ” του Σοφού, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου.

Η ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

  Η μετάθεση του λειψάνου περιγράφεται λεπτομερώς σε δύο πανηγυρικούς λόγους που εκφώνησε μπροστά στο ιερό λείψανο παρουσία του αυτοκράτορος ο μαθητής του Μεγάλου Φωτίου, μητροπολίτης Καισαρείας Αρέθας (850-μετά το 932). Στον πρώτο Λόγο, ο λόγιος κληρικός εκθειάζει το γεγονός της αφίξεως του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη, ενώ στο δεύτερο περιγράφει διεξοδικά την πομπή που σχηματίσθηκε, με τη συμμετοχή του αυτοκράτορα, για τη μεταφορά του λειψάνου από τη Χρυσούπολη στην Αγία Σοφία. Ο Λέων Στ’, ως αντάλλαγμα της μεταφοράς του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη, απέστειλε χρήματα και τεχνίτες στην Κύπρο, όπου έκτισαν το μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου, ο οποίος διατηρείται ως σήμερα στη Λάρνακα. Εκτός τούτου οικοδόμησε μονή στην Κωνσταντινούπολη επ” ονόματι του δικαίου Λαζάρου, όπου εναπόθεσε το ιερό λείψανο. Στην ίδια μονή μεταφέρθηκε αργότερα από την Έφεσο και το λείψανο της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής. Κατά τη βυζαντινή εποχή διατηρήθηκε η συνήθεια να εκκλησιάζεται στη μονή κατά το Σάββατο του Λαζάρου, ο ίδιος ο αυτοκράτορας.

  Πριν από λίγα χρόνια (συγκεκριμένα στις 23 Νοεμβρίου 1972) επιστάτης του Τμήματος Αρχαιοτήτων που εργαζόταν για αναπαλαίωση του ναού, βρήκε μία σαρκοφάγο με οστά κάτω από την κολόνα που στήριζε την πλάκα της Αγίας Τράπεζας. Τα οστά ήταν σε ένα κιβώτιο ξύλινο, τοποθετημένα στη σαρκοφάγο, που στην πλευρά της είχε χαραγμένη τη λέξη «ΦΙΛΙΟΥ».

  Το πολυτιμότατο τούτο εύρημα κατά τη γνώμη των πιστών επιβεβαιώνει την παράδοση, πως δηλαδή ο Λέων Στ” ο Σοφός που ξόδεψε κι έκτισε τον μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου στη Λάρνακα, γύρω στα 390 μ.Χ. όπως και στην Κωνσταντινούπολη δεν πήρε όλα τα λείψανα, αλλά μέρος αυτών κι ότι τούτα τα λείψανα που βρέθηκαν είναι του Αγίου Λαζάρου. Αυθεντική μαρτυρία κι απόδειξη τούτου του γεγονότος είναι η θέση στην οποία βρέθηκαν τα οστά: κάτω από την Αγία Τράπεζα όμως του Αγίου μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 890 από τον ευσεβή αυτοκράτορα Λέοντα Στ” τον Σοφό.

  Εξάλλου και ο Αρέθας στους Λόγους του δεν αναφέρεται σε άφθαρτο σκήνωμα αλλά σε «οστά » και «κόνιν». Εκτός αυτού ρωσική πηγή στη βιβλιοθήκη της Οξφόρδης αναφέρει ότι ένας Ρώσος μοναχός από το Μοναστήρι του Πσκώβ, που επισκέφθηκε κατά το 16ο αιώνα την πόλη της Λάρνακας, προσκύνησε τα οστά του αγίου Λαζάρου και πήρε μαζί του μικρό τεμάχιο από αυτά. Το τεμάχιο διαφυλάσσεται ως σήμερα στο παρεκκλήσιο του αγίου Λαζάρου, στη μονή Πσκώβ. Η δυνατότητα την οποία είχε ο Ρώσος μοναχός να προσκυνήσει τον Άγιο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η λάρνακα με τα εναπομείναντα λείψανα ήταν θεατή στους προσκυνητές τουλάχιστον ως το 16ο αιώνα. Αργότερα σε χρόνο που δεν προσδιορίζεται, οι Κιτιείς τα έκρυψαν κάτω από την αγία Τράπεζα όπου παρέμεινε μέχρι την ανεύρεσή της κατά το έτος 1972.